Τί είναι το οφθαλμικό υπερηχογράφημα;

Από το 1956, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας (υπερηχογράφημα), για την εξέταση του οφθαλμού και τη διάγνωση διαταραχών που μπορεί να μην είναι ορατές με τη χρήση φωτός. Η ερμηνεία των ακουστικών ανακλάσεων από τους οφθαλμικούς ιστούς αυτών των κυμάτων υπερήχων ονομάζεται οφθαλμικό υπερηχογράφημα.

Πως γίνεται το οφθαλμικό υπερηχόγραφημα;

Οι υπέρηχοι παράγονται από ένα μικρό στυλεό ο οποίος τοποθετείται απ 'ευθείας επί του οφθαλμού μετά την εφαρμογή μιας τοπικής αναισθησίας και την παρεμβολή ενός ζελέ. Ο ίδιος ανιχνευτής χρησιμοποιείται για τη συλλογή των ανακλουμενων υπερήχων οι οποίοι επεξεργάζονται και δημιουργούν την εικόνα της εξεταζόμενης περιοχής. Είναι μια ανώδυνη, μη επεμβατική τεχνική που μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί στην κλινική, στο κρεβάτι του ασθενούς ή στο χειρουργείο και διαρκεί μόλις 5 λέπτα. Επιπλέον, υπέρηχος μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί και σε παιδιά χωρίς νάρκωση.

Πότε γίνεται το υπερηχογράφημα;

Ένα σημαντικό πλεονέκτημα του υπερηχογραφήματος είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που έχουν θολά διαθλαστικά μέσα , όπως ο καταρράκτης, θόλωση κερατοειδούς, ή αιμορραγία στο υαλοειδές υγρό.. Σε αντίθεση με την αξονική τομογραφία CT, η οποία χρησιμοποιεί δυνητικά επιβλαβή ακτινοβολία, η υπερηχογραφία χρησιμοποιεί υψηλής συχνότητας ηχητικά κύματα σε μία ένταση που φαίνεται να είναι πολύ ασφαλής για τους ιστούς. Μία από τις πιο συχνές ενδείξεις για οφθαλμική υπερηχογράφημα είναι η εξέταση του αμφιβληστροειδή σε διαβητικούς ασθενείς που έχουν αναπτύξει η αιμορραγία του υαλώδους, για να διαπιστωθεί αν έχουν αναπτύξει αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς.

Επίσης, το Οφθαλμικό υπερηχογράφημα είναι πολύ χρήσιμο στη διαφοροποίηση μεταξύ των διαφόρων ενδοφθάλμιων όγκων αλλά και για την εξέταση των δομών των μαλακών ιστών γύρω από το μάτι. Λοιμώξεις, όγκοι, συγγενείς ανωμαλίες, μετατραυματικές διαταραχές, και πολλά άλλα προβλήματα μπορεί να διαγνωστούν αξιόπιστα και να παρακαλουθούνται κλινικά με τη χρήση υπερήχων.